ไปยังหน้า : |
มูลนิธิสถานที่ไม่ตั้งอยู่ในความประมาทรุ.๑๑ ได้กล่าวถึงประเภทของรูปไว้ ๒ ประเภท คือ
๑. รูปบัญญัติ ได้แก่ สิ่งที่มองเห็นกัน เรียกกันไปต่าง ๆ ทั้งที่มีชีวิตและไม่มีชีวิต เช่น คนผู้หญิง คนผู้ชาย ก็มีชื่อต่างกันออกไป สัตว์ต่าง ๆ ตัวผู้ ตัวเมีย ก็มีชื่อเรียกกันไปต่าง ๆ ต้นไม้แต่ละชนิด ทั้งที่ยืนต้นและล้มลุก ก็มีชื่อเรียกแตกต่างกันออกไป รวมถึงพื้นดิน ภูเขา แม่น้ำ ทะเล เป็นต้น เหล่านี้เป็นรูปโดยบัญญัติ
๒. รูปปรมัตถ์ ได้แก่ รูปที่มีจริงโดยสภาวะ โดยธรรมชาติ ผู้ที่ได้ศึกษา ได้เรียนรู้ ได้กระทบสัมผัส และทำการพิจารณาให้รอบคอบด้วยปัญญาแล้ว ย่อมสามารถรู้ได้
เพื่อความเข้าใจง่ายและเห็นได้ชัดเจน ระหว่างรูปปรมัตถ์กับรูปบัญญัติ ขอยกตัวอย่างดังต่อไปนี้
ถ้าเอาถ่านไฟในเตาซึ่งติดไฟแล้วมาจี้ที่แขนของคน ๕ คน แต่ละคนจะรู้สึกร้อนเหมือน ๆ กัน ถ้าเป็นคนไทยก็จะพูดว่า ร้อน คนจีน คนพม่า คนอินเดีย คนยุโรป ก็จะเปล่งวาจาออกมาเป็นภาษาของตนที่ไม่เหมือนกัน แต่มีความหมายเหมือนกันว่า ร้อน ทุกคนมีความรู้สึกว่า ร้อน ความร้อนนั่นเอง คือ รูปปรมัตถ์ “เป็นความจริงที่มีอยู่จริง” ส่วนคำอุทานแต่ละภาษาที่เปล่งออกมานั้นไม่เหมือนกัน นั้นคือ “รูปบัญญัติ”
ความจริงที่มีอยู่จริงนี่แหละ คือ ปรมัตถธรรม และไฟที่ยกตัวอย่างมานี้ก็เป็นหนึ่งในรูปปรมัตถ์ คือ เตโชธาตุ นั่นเอง