ไปยังหน้า : |
การประพฤติล่วงกาเมสุมิจฉาจาร ที่จัดว่า เป็นการก้าวล่วงกรรมบถนั้น จะต้องประกอบด้วยองค์ ๔ คือ
๑. อะคะมะนิยะวัตถุ วัตถุที่ไม่ควรเกี่ยวข้อง หมายถึง ภรรยาสามีของบุคคลอื่น หรือบุตรธิดาทั้งของตนเองและของบุคคลอื่น ที่ไม่ควรล่วงละเมิด [ยกเว้นสามีภริยาของตนเองเท่านั้น]
๒. ตัส๎มิง เสวะนะจิตตัง มีจิตคิดจะเสพวัตถุนั้น หมายถึง มีใจใคร่ที่จะประพฤติในทางเพศกับบุคคลเหล่านั้น
๓. ปะโยโค มีความพยายามในการเสพเมถุน หมายถึง พยายามที่จะล่วงประเวณี ประพฤติในทางเพศ เสพกามอารมณ์กับบุคคลเหล่านั้น ทางปากก็ดี ทางทวารหนักก็ดี ทางทวารเบาก็ดี โดยความพยายามอย่างใดอย่างหนึ่ง ทางกายก็ดี ทางวาจาก็ดี [พูดโน้มน้าว ยั่วยวน ปลุกเร้าอารมณ์ เป็นต้น]
๔. มัคเคนะ มัคคะปะฏิปัตติอะธิวาสะนัง มีความพอใจในการประกอบมรรคให้ถึงกัน [ทำอวัยวะเพศให้ถึงกัน]
เมื่อครบองค์ทั้ง ๔ เหล่านี้ ย่อมเป็นอันล่วงกรรมบถแห่งกาเมสุมิจฉาจาร ถ้าไม่ครบองค์ทั้ง ๔ นี้ ก็จัดเป็นแต่ศีลด่าง ศีลพร้อย หรือศีลทะลุ อย่างใดอย่างหนึ่ง เมื่อบุคคลได้รู้และเข้าใจองค์ประกอบของกาเมสุมิจฉาจาร และรู้ถึงโทษของกาเมสุมิจฉาจารตามความเป็นจริงโดยโยนิโสมนสิการแล้ว ย่อมสามารถงดเว้นจากกาเมสุมิจฉาจารนี้ได้