ไปยังหน้า : |
พระพุทธเจ้าได้ตรัสถึงวิธีแก้ไขถีนมิทธะว่า “ดูกรภิกษุทั้งหลาย เมื่อบุคคลมีความเพียรริเริ่มแล้ว ถีนมิทธะที่ยังไม่เกิดย่อมไม่เกิดขึ้น ถีนมิทธะที่เกิดขึ้นแล้วย่อมเสื่อมหายไปด้วย” จากพระพุทธดำรัสนี้ จึงเห็นได้ว่า บุคคลใดก็ตามถ้าเกิดความง่วง ความซึม ท้อแท้ เกียจคร้าน แต่ไม่ยอมท้อถอย ใช้วิริยะ ความเพียรพยายามอย่างเด็ดเดี่ยว บากบั่นก้าวไปข้างหน้า เมื่อฝึกฝนอยู่เสมอ ๆ กิเลสเหล่านี้ย่อมจะพ่ายแพ้หดหายไป ดังที่พระมหาบุรุษได้ทรงตั้งปณิธานไว้ในวันตรัสรู้ ขณะที่พระองค์ทรงลาดหญ้าคาภายใต้ต้นพระศรีมหาโพธิ์ แล้วประทับนั่งผิน พระพักตร์ไปทางทิศตะวันออก ทรงตั้งพระทัยอธิษฐานอย่างแน่วแน่ว่า “แม้เลือดและเนื้อในร่างกายของเรา จะเหือดแห้งไป เหลือแต่หนัง เอ็น และกระดูกอยู่ก็ตามที หากไม่ได้บรรลุสัมมาสัมโพธิญาณด้วยเรี่ยวแรงของบุรุษ ด้วยความเพียรของบุรุษ ด้วยความพยายามของบุรุษแล้ว จักไม่หยุดความเพียรเป็นอันขาด” นี้เป็นปณิธานอันเด็ดเดี่ยวในการริเริ่มความเพียรอันยิ่งยวดของพระพุทธองค์ เมื่อความเพียรเกิดขึ้น ย่อมละถีนมิทธะได้ แม้เกิดถีนมิทธะขึ้นแล้วย่อมถูกขจัดออกไปด้วยความเพียรอย่างแน่นอน