ไปยังหน้า : |
ชีวิตของมนุษย์ในชมพูทวีป ในยุคสมัยของพระพุทธเจ้าพระนามว่า โคตมะ หรือโคดม นี้มีกำหนดอายุขัย ๑๐๐ ปี ซึ่งแบ่งเป็น ๑๐ วัย คือ
๑. มันททสกวัย วัยอ่อน ๑-๑๐ ปี [วัยเล่นฝุ่นเล่นดิน]
๒. ขิฑฑาทสกวัย วัยสนุกสนาน ๑๐-๒๐ ปี [อาบน้ำบ่หนาว]
๓. วัณณทสกวัย วัยงาม ๒๐-๓๐ ปี [เกี้ยวสาวบ่เบื่อ]
๔. พลทสกวัย วัยกำลัง ๓๐-๔๐ ปี [สู้เสือทุกท่า]
๕. ปัญญาทสกวัย วัยปัญญา ๔๐-๕๐ ปี [ไปนาก่อนไก่]
๖. หานิทสกวัย วัยเสื่อม ๕๐-๖๐ ปี [ไปนากลับมาทอดหุ่ย]
๗. ปัพภารทสกวัย วัยโค้ง ๖๐-๗๐ ปี [เป่าขลุ่ยบ่ดัง]
๘. วังกทสกวัย วัยงอ ๗๐-๘๐ ปี [เดินทางบ่ตรง]
๙. โมมูฬหทสกวัย วัยหลง ๘๐-๙๐ ปี [ลงดินบ่ได้]
๑๐. สยนทสกวัย วัยนอน ๙๐-๑๐๐ ปี [ขี้ไหลบ่ฮู้]
๑๐๐ ปีขึ้นไปแล้ว [ไข้ก็ตาย บ่ไข้ก็ตาย]