ไปยังหน้า : |
โลภะ เป็นสภาวธรรมที่มีความต้องการอารมณ์ และเมื่อได้แล้วย่อมยินดีติดใจในอารมณ์นั้น เปรียบเหมือนบุคคลที่ต้องการรับประทานขนมหวาน หรือ อาหารอร่อย เมื่อได้รับประทานแล้ว ย่อมยินดีติดใจ อยากจะรับประทานอีก
ฉันทะ เป็นสภาวธรรมที่ต้องการเพื่อจะรับอารมณ์เท่านั้น เมื่อรับแล้ว ย่อมไม่มีความยินดีติดใจในอารมณ์นั้นแต่อย่างใด เปรียบเหมือน คนป่วยที่ต้องรับประทานยาขมหรือฝาด เมื่อหายป่วยแล้ว ย่อมไม่ต้องการรับประทานยาขมนั้นอีก