ไปยังหน้า : |
กายกรรม มี ๓ ประการ
๑. ปาณาติบาต การทำชีวิตสัตว์ให้ตกล่วงไป [รวมทั้งมนุษย์และสัตว์ทั่วไป] ได้แก่ การฆ่าสัตว์ การเบียดเบียนทำร้ายสัตว์ ให้ได้รับความลำบาก ถึงแก่ความตาย
๒. อทินนาทาน การถือเอาสิ่งของที่เจ้าของไม่ได้ให้ ได้แก่ การลักขโมย ฉ้อโกง ฉกชิงวิ่งราว ปล้น เป็นต้น ซึ่งทำให้บุคคลอื่นสูญเสียกรรมสิทธิ์ในทรัพย์สินของตน
๓. กาเมสุมิจฉาจาร การประพฤติผิดในกามทั้งหลาย ได้แก่ การคบชู้สู่สามีภรรยาของบุคคลอื่น หรือการล่วงละเมิดในบุรุษหรือสตรีอื่น ที่มีเจ้าของหวงแหน ที่นอกจากสามีภรรยาของตน
วจีกรรม มี ๔ ประการ
๔. มุสาวาท การพูดเท็จ ได้แก่ การโกหก หลอกลวง ให้เขาหลงเชื่อในสิ่งที่เป็นเท็จ ไม่เป็นความจริง
๕. ปิสุณวาจา การพูดส่อเสียด ได้แก่ การพูดใส่ร้ายป้ายสีให้เกิดความแตกแยกสามัคคี หรือเกิดความเข้าใจผิด ทำให้ผู้ถูกใส่ร้าย เกิดความเสียหาย หรือเสียผลประโยชน์
๖. ผรุสวาจา การพูดคำหยาบ ได้แก่ การด่าว่าเสียดสี ให้เกิดบันดาลโทสะ การพูดกระแน่ะกระแหนให้เกิดความโกรธ ความไม่พอใจ หรือ การด่าว่าให้ได้รับความเสียหายต่าง ๆ
๗. สัมผัปปลาปะ การพูดเพ้อเจ้อ ได้แก่ การพูดในสิ่งที่ไร้สาระ ไม่มีประโยชน์ต่าง ๆ ในบรรดาเดรัจฉานกถาทั้งหมด
มโนกรรม มี ๓ ประการ
๘. อภิชฌา ความอยากได้ ได้แก่ ความละโมบอยากได้ทรัพย์สมบัติของบุคคลอื่นมาเป็นของตน โดยไม่ชอบธรรม หรือการยึดถือหวงแหนในทรัพย์สมบัติของตนจนเกินไป จนไม่อยากใช้สอย มีชีวิตแบบฝืดเคือง
๙. พยาบาท ความปองร้าย ได้แก่ ความคิดอาฆาต พยาบาท จองเวร หรือ โกรธ ไม่พอใจ เสียใจ ประทุษร้ายใจ เป็นต้น
๑๐. มิจฉาทิฏฐิ ความเห็นผิด ได้แก่ ความเห็นที่เป็นไปโดยผิดจากหลักศีลธรรมของศาสนาที่ดี ผิดจากหลักวัฒนธรรมจารีตประเพณีของสังคมที่ถูกต้อง และผิดจากหลักกฎหมายของบ้านเมืองที่ชอบธรรม เรียกว่า เห็นผิดจากทำนองคลองธรรม