ไปยังหน้า : |
ในปฏิปทาแห่งนิพพิทา ท่านแสดงทุกข์ไว้ ๑๐ ประการรุ.๔๖๖ คือ
๑. สภาวทุกข์ ทุกข์ประจำสังขาร คือ ชาติ ชรา มรณะ
๒. ปกิณณกทุกข์ ทุกข์จร คือ โสกะ ปริเทวะ ทุกขะ โทมนัส อุปายาส
๓. นิพัทธทุกข์ ทุกข์เนืองนิตย์หรือทุกข์เป็นเจ้าเรือน ได้แก่ หนาว ร้อน หิวกระหาย ปวดอุจจาระ ปวดปัสสาวะ เป็นต้น
๔. พยาธิทุกข์ ทุกขเวทนามีประเภทต่าง ๆ ตามประเภทแห่งสมุฏฐาน มีอวัยวะไม่ทำหน้าที่ตามปกติ เป็นต้น
๕. สันตาปทุกข์ ทุกข์คือความร้อนรุ่ม หรือทุกข์ร้อน ได้แก่ ความกระวนกระวายใจ เพราะถูกไฟคือกิเลส มีราค โทสะ โมหะ เป็นต้น แผดเผา
๖. วิปากทุกข์ ผลกรรม ได้แก่ วิปฏิสารคือความร้อนใจ การเสวยอารมณ์ คือ ถูกลงอาชญา ความฉิบหาย ความตกยาก และตกอบาย เป็นต้น
๗. สหคตทุกข์ ทุกข์ไปด้วยกันหรือทุกข์กำกับกัน ได้แก่ ทุกข์ที่เนื่องมาจากวิบูลยผล กล่าวคือ ทุกข์ที่มาพร้อมกับอิฏฐผลอันน่าปรารถนาต่าง ๆ อันได้แก่ ลาภ ยศ สุข สรรเสริญ ที่จะต้องแบกภาระเหล่านี้ไว้ในชีวิตประจำวัน
๘. อาหารปริเยฏฐิทุกข์ ทุกข์ในการทำมาหากิน ได้แก่ อาชีวทุกข์ คือ ทุกข์ในการหาเลี้ยงชีพ
๙. วิวาทมูลกทุกข์ ทุกข์มีวิวาทเป็นมูล ได้แก่ ความไม่โปร่งใจ ความกลัวแพ้ ความหวาดหวั่น อันเนื่องมาจากการทะเลาะวิวาทกันก็ดี การต่อสู้คดีกันก็ดี การรบราฆ่าฟันกันก็ดี เป็นต้น
๑๐. ทุกขขันธ์ ทุกข์รวบยอด หมายเอาสังขารคือที่รวมแห่งเบญจขันธ์ ซึ่งเป็นที่ประชุมลงแห่งทุกข์ทั้งปวง