ไปยังหน้า : |
๑. การไม่หมั่นสาธยาย เป็นมลทินของมนต์
๒. การไม่หมั่นรักษา เป็นมลทินของบ้าน
๓. ความเกียจคร้าน เป็นมลทินของผิวพรรณ
๔. ความพลั้งเผลอ เป็นมลทินของผู้รักษา [สติ]
๕. ความประพฤติชั่ว เป็นมลทินของสตรี
๖. ความตระหนี่ เป็นมลทินของผู้ให้
๗. บาปธรรมทั้งหลาย เป็นมลทินโดยแท้
๘. อวิชชา คือ ความไม่รู้ เป็นมลทินอย่างยิ่ง
สมดังพระพุทธภาษิตที่มาในมลสูตร พระสุตตันตปิฎก มหาวรรค ปฐมปัณณาสก์ อังคุตตรนิกาย อัฏฐกนิบาต พระพุทธเจ้าตรัสไว้ว่า “การไม่สาธยายเป็นมลทินของมนต์ การไม่หมั่นรักษาเป็นมลทินของบ้าน ความเกียจคร้านเป็นมลทินของผิวพรรณ ความพลั้งเผลอเป็นมลทินของผู้รักษา ความประพฤติชั่วเป็นมลทินของสตรี ความตระหนี่เป็นมลทินของผู้ให้ บาปธรรมทั้งหลายเป็นมลทินโดยแท้ทั้งในโลกนี้และโลกหน้า เราขอบอกสิ่งที่เป็นมลทินยิ่งกว่ามลทินใด ๆ ดังกล่าวแล้วนั้น คือ อวิชชาคือความไม่รู้เป็นมลทินอย่างยิ่ง”