ไปยังหน้า : |
๑. อันตะรายะนิวาระณัง สามารถป้องกันอันตรายทั้งปวงได้
๒. คันถะปะริยาปะนัง สามารถแต่งปกรณ์ลุล่วงไปได้ด้วยดี
๓. คันถะอุคคะหะณาทิกะระณัง ทำให้การศึกษาเล่าเรียนพระปริยัติธรรมสำเร็จได้ด้วยดี
๔. โสตุชะนะสะมุสสาหะชะนะนัง ทำให้ผู้ศึกษาเกิดความอุตสาหะ มีความเพียรพยายามอย่างต่อเนื่องและสม่ำเสมอ
๕. โวหาระสุขัง ทำให้สามารถท่องชื่อคัมภีร์และศัพท์ต่าง ๆ ได้คล่องปากและจำได้ขึ้นใจ
๖. ธัมมะสะรูปาทิวะโพธัง ทำให้รู้สภาพของรูปนามโดยสังเขปได้ อันเป็นอุปการะในเบื้องต้น ที่จะเจริญวิปัสสนาต่อไป
๗. ยะถาภูตะญาณัง ทำให้รู้รูปนามโดยสภาวธรรมตามความเป็นจริง ที่ละเอียดลึกซึ้งยิ่งขึ้นไปโดยลำดับ
๘. นิพพิทาญาณัง ทำให้เกิดความเบื่อหน่ายในรูปนามด้วยญาณปัญญา ที่รู้แจ่มแจ้งในสภาพของรูปนามโดยลำดับนั้น
๙. วิราคะญาณัง เป็นปัจจัยให้มุ่งมั่นในการปฏิบัติวิปัสสนา จนได้มรรคญาณ เป็นเหตุให้สำรอกความกำหนัดออกเสียได้
๑๐. วิมุตติญาณัง ทำให้ได้ผลญาณ สืบต่อจากมรรคญาณ เป็นเหตุให้ถึงความหลุดพ้นจากกิเลสและกองทุกข์ทั้งปวง