ไปยังหน้า : |
บุคคลผู้นอบน้อมคุณพระรัตนตรัย ซึ่งเป็นสรณะอันสูงสุด ด้วยความเลื่อมใสศรัทธาอย่างถูกต้อง ย่อมได้รับอานิสงส์ ๑๐ ประการ คือ
๑. อันตรายนิวารณะ สามารถป้องกันอันตรายทั้งปวงได้
๒. คันถปริสมาปนะ ทำให้แต่งปกรณ์ให้ลุล่วงไปได้ด้วยดี
๓. คันถอุคคหณาทิกรณะ ทำให้ศึกษาเล่าเรียนสำเร็จได้ด้วยดี
๔. โสตุชนสมุสสาหชนนะ ทำให้ผู้ศึกษาเกิดความอุตสาหะอย่างต่อเนื่อง
๕. โวหารสุขะ สะดวกแก่การเรียกชื่อคัมภีร์ [จำแม่น]
๖. ธัมมสรูปาทิวโพธะ ทำให้รู้รูปนามโดยสังเขปได้ เป็นต้น
๗. ยถาภูตญาณ ทำให้รู้รูปนามตามความเป็นจริง
๘. นิพพิทาญาณ ทำให้เกิดความเบื่อหน่ายในรูปนาม
๙. วิราคญาณ ทำให้ได้มรรคญาณ
๑๐. วิมุตติญาณ ทำให้ได้ผลญาณ
ความนอบน้อม เป็นกิริยาที่บังเกิดจากมุทุตาเจตสิกเป็นประธานในมหากุศลจิตและมหากิริยาจิต ซึ่งเป็นการแสดงอาการนอบน้อมด้วยความจริงใจ หรือด้วยความสำนึกในพระคุณของบุคคลหรือสิ่งที่ตนนอบน้อม ที่เรียกว่า อภิวันทนา คือ การนอบน้อมเพราะสำนึกในพระคุณของพระรัตนตรัยด้วยใจจริง ประกอบด้วยศรัทธาและปัญญาอย่างถูกต้อง เมื่อได้ทำการนอบน้อมด้วยน้ำใจอันดีงามเช่นนี้อยู่เป็นประจำแล้ว ย่อมสามารถป้องกันอันตรายทั้งปวงได้ บุคคลที่เป็นนักแต่งตำราย่อมแต่งได้อย่างถูกต้อง ไม่มีมารมาดลใจให้แต่ตำราผิด ผู้ที่เป็นนักศึกษาย่อมจำศาสตร์วิชาที่ตนเรียนได้อย่างแม่นยำ และทำให้สนใจในการศึกษาเล่าเรียนโดยไม่ท้อแท้เบื่อหน่าย มีความเข้าใจในศาสตร์วิชาที่ตนเรียนได้อย่างละเอียดลึกซึ้ง สามารถศึกษาเล่าเรียนคัมภีร์ต่าง ๆ ได้อย่างแม่นยำ เป็นต้น