ไปยังหน้า : |
๑. กัมมัสสกตาสัมมาทิฏฐิ คือ ปัญญาที่รู้ว่าสัตว์ทั้งหลาย มีกรรมเป็นของตนเอง
๒. ฌานสัมมาทิฏฐิ คือ ปัญญาที่รู้อุบาย ในการทำใจให้สงบจากนิวรณ์และความเป็นไปของฌานและองค์ฌาน ตลอดจนปัญญาในอภิญญาจิต
๓. วิปัสสนาสัมมาทิฏฐิ คือ ปัญญาที่รู้เห็นรูปนามว่า ไม่เที่ยง เป็นทุกข์ เป็นอนัตตา
๔. มัคคสัมมาทิฏฐิ คือ ปัญญาที่ทำกิจในการประหาณอนุสัยกิเลส โดย มีพระนิพพาน เป็นอารมณ์
๕. ผลสัมมาทิฏฐิ คือ ปัญญาที่เสวยผลจากการที่มรรคญาณได้ทำการประหาณอนุสัยกิเลสแล้ว โดยมีพระนิพพานเป็นอารมณ์ เรียกว่า “เสวยวิมุตติสุข”
๖. ปัจจเวกขณสัมมาทิฏฐิ คือ ปัญญาที่เกิดขึ้นภายหลังมรรคญาณ ผลญาณดับลงแล้ว เพื่อพิจารณาธรรมอย่างใดอย่างหนึ่ง ใน ๕ อย่าง คือ
๑] กิเลสที่ละแล้ว
๒] กิเลสที่ยังเหลืออยู่ [สำหรับพระเสกขบุคคล ๓]
๓] มรรคจิต
๔] ผลจิต
๕] พระนิพพาน