ไปยังหน้า : |
ปรมัตถธรรม หมายถึง ธรรมที่เป็นองค์ธรรมอันประเสริฐ [ปรม+อัตถะ] คือ เป็นธรรมที่ไม่มีการเปลี่ยนแปลงสภาวะของตนไปเป็นอย่างอื่น หมายความว่า สภาวะของตนเป็นอย่างไร ก็ยังคงสภาวะอย่างนั้นอยู่ แม้จะมีการเกิดดับ [เฉพาะจิต เจตสิก รูป] เป็นไปนับไม่ถ้วน หรือไม่มีการเกิดดับ [ได้แก่ นิพพาน] ก็ตาม และเป็นธรรมที่เป็นประธานในอัตถบัญญัติและสัททบัญญัติ [เพราะเป็นตัวสภาวะรับรองความหมายของบัญญัติทั้งปวง] ปรมัตถธรรม มี ๔ อย่าง คือ จิต เจตสิก รูป นิพพาน