ไปยังหน้า : |
ถีนเจตสิก เป็นธรรมชาติที่ทำให้จิตหดหู่ท้อถอยจากอารมณ์ หมายความว่า สภาวธรรมที่เป็นอาการของจิตซึ่งคลายลงจากอำนาจความขะมักเขม้นต่ออารมณ์ที่เป็นกุศล หรือ ท้อถอยจากการงานอันเป็นคุณงามความดี เมื่อจิตถูกถีนเจตสิกครอบงำแล้ว ย่อมมีสภาพอ่อนล้าลงจากสภาพจิตที่มีความมุ่งมั่นและขะมักเขม้นในอารมณ์หรือในกิจการงานอันเป็นความดีงาม เมื่อถีนเจตสิกเกิดขึ้นมาแล้ว ย่อมทำให้อาการมุ่งมั่นหรือขะมักเขม้นนั้นเริ่มผ่อนกำลังลงและเสื่อมคลายไปในที่สุด ทำให้การงานอันเป็นความดีงามนั้นหยุดชะงักลง สภาพจิตย่อมกลายเป็นอกุศลไป เป็นโลภมูลจิตบ้าง โทสมูลจิตบ้าง ตามแต่เหตุปัจจัยของจิตที่เกิดขึ้นมาสมทบในขณะนั้น
ถีนเจตสิกต้องเกิดร่วมกับมิทธเจตสิกเสมอ จะเกิดขึ้นโดยปราศจากมิทธเจตสิกไม่ได้ เพราะต้องอิงอาศัยซึ่งกันและกันและแบ่งหน้าที่กันทำให้กิจการงานฝ่ายอกุศลนั้นสำเร็จลุล่วงไปได้ คือ ถีนเจตสิกเป็นผู้ปรับสภาพจิตให้ท้อถอยเหินห่างจากอารมณ์หรือการงานอันเป็นกุศล ส่วนมิทธเจตสิกเป็นผู้ปรับสภาพเจตสิกที่เกิดพร้อมกับตนในจิตดวงเดียวกันให้มีสภาพท้อถอยจากอารมณ์หรือการงานอันเป็นความดีงามเสีย ซึ่งต่างก็ช่วยกันทำให้สัมปยุตตธรรมที่เกิดพร้อมกับตนในขณะนั้นเบือนหน้าหนีจากสิ่งที่เป็นกุศลเสียแล้วบ่ายหน้าไปสู่สิ่งที่เป็นอกุศล